تو وفا با دگران كن كه من سوخته دل

زنده از بهر همينم كه جفاي تو كشم

 تو که نیستی غم غربت با منه

همیشه یه دنیا حسرت با منه 

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

 تو از دردي كه افتادست بر جانم چه مي داني؟

دلم تنها تو را دارد ولي با او نمي ماني

تمام سعي تو كتمان عشقت بود در حالي

كه از چشمان مستت خوانده بودم راز پنهاني

 تا تو مـــراد من دهي ، کـشتـه مــــرا فراق تو

تا تو به داد من رسي ، من به خدا رسيده ام

 تا تواني رفع غم از چهره^ء غمناك كن
 در جهان گرياندن آسان است اشكي پاك كن

 تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بـيـچاره دلم در غم بسيار افتاد

 تنها سـکوت مانـده و حـرفـی نـمـی زنـی

حس می کنم که عاشق دنیای بی منی

 تو توانی اینکه دیگر بر ما نیایی اما

چه کنی؟نمیتوانی،به خیال ما نیایی

 تو پا نهی به میدان من دست شویم از جان

تو خون چکانی از رخ ،من خون فشانم از دل

 تــــــو بصــــد آیـــنه از دیـــدن خود سیــــر نئی

من به یک چشم ز دیدار تو چون سیر شوم؟

 تو را برای وفای تو دوســــت میدارم

وگرنه دلبر پیمان شکن فراوان است

 تیــــر آهی به کمــــان دارم و آخـــــــــــــر روزی

انتقام دلِ خویش از آن چشم سیاه می گیرم

 تو نوشین لب میان جمع خاموشی ولی چشمم

ز هـــــر موج نگــــاه دلکشت پیغـــام می گیـــــــرد

 تا کی توان به مصلحت عقل کار کرد؟ 

یک چند هم به مصلحت عشق کار کن

 تــو مـپنـدار کـه از یـاد تـو را خـواهـم برد

من بدون تو به یک پلک زدن خواهم مرد

 
توانم گفت  مستم مي كني با يك نگه اما

حـبيـبـا درد هـجـرانت به گفتن بر نمي آيد